Spirometria jest badaniem nieinwazyjnym. Nie wymaga przygotowania pacjenta, trwa kilka minut i pozwala ocenić pracę i pojemność płuc.
Spirometrię powinien robić przynajmniej raz na dwa lata każdy palacz papierosów po 40. roku życia. Badanie zaleca się też osobom, które mają kaszel, duszność i łatwo się męczą.
Spirometria to badanie czynnościowe płuc. Ma na celu rozpoznawanie i kontrolę leczenia chorób obturacyjnych, czyli takich, które powodują zwężenie dróg oddechowych i utrudniają oddychanie. Zalicza się do nich m.in. astma oskrzelowa i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP).
Przygotowanie do badania
W czasie badania należy w odpowiednim momencie i we właściwy sposób nabierać i wydmuchiwać powietrze. Personel wykonujący badanie musi to od pacjenta wyegzekwować, w przeciwnym razie wyniki nie będą prawdziwe. Wskazane jest luźne ubranie, które umożliwi głębokie nabieranie powietrza. Spirometrii nie powinno się wykonywać bezpośrednio po dużym wysiłku fizycznym.
Pacjent siedzi lub stoi swobodnie, w pozycji wyprostowanej. W ustach trzyma jednorazowy tekturowy ustnik, który ściśle obejmuje ustami. Na nosie ma zaciśnięty klips uniemożliwiający oddychanie przez nos. Ustnik jest podłączony do spirometru. Najczęściej wykonuje się spirometrię dynamiczną. Najpierw pacjent robi kilka spokojnych oddechów. Następnie powoli nabiera jak najwięcej powietrza, potem jak najmocniej i jak najdłużej je wydmuchuje. Czynność powtarza się kilkakrotnie w celu określenia powtarzalności wyników.
Próba rozkurczowa polega na wykonaniu spirometrii przed i po podaniu leku rozkurczowego.